เวลา ผ่าน ไป กว่า 10 ปี แต่ ชื่อ ของ ศรีรัตน์ สุวดี ยัง คง อยู่ ใน ความ ทรง จำ ของ คน ไทย จำนวน ไม่ น้อย ไม่ ใช่ เพราะ ข่าว ฉาว ไม่ ใช่ เพราะ ตำแหน่ง ใน อดีต แต่ เพราะ เรื่อง ราว ของ เธอ ยัง คง ทิ้ง คำ ถาม ที่ ไม่ มี ใคร ตอบ ได้ จน วัน นี้ เธอ อยู่ ที่ ไหน เธอ สบาย ดี ไหม เธอ ยัง ได้ เจอ ลูก ชาย หรือ เปล่า เสียง กระซิบ เหล่า นี้ ไม่ ได้ หาย ไป พร้อม กับ แสง แฟด ของ อดีต แต่ กลับ ดัง ก้อง อยู่ ใน ใจ ของ ผู้ คน ยิ่ง เงียบ ยิ่ง อยาก รู้ เพราะ ความ เงียบ ของ เธอ คือ ความ เงียบ ที่ ทรง พลัง ไม่ มี คำ กล่าว ไม่ มี การ ปรากฏ ตัว มี
เพียง ความ เคารพ จาก คน ที่ เคย มอง เห็น แวว ตา เธอ ใน วัน นั้น เหมือน ดวง จันทร์ ที่ หาย ไป จาก ขอบ ฟ้า แต่ ยัง อยู่ ใน ทุก บท กวี ทุก คำ อธิษฐาน เงียบ ๆ แม้ เธอ ไม่ ได้ เป็น เจ้า หญิง อีก ต่อ ไป แต่ ความ เป็น มนุษย์ ของ เธอ กลับ ชัด เจน ขึ้น ชีวิต ที่ เคย ถูก มอง ผ่าน เลง ราชสำนัก วัน นี้ กลับ กลาย เป็น เรื่อง ส่วน ตัว และ นั่น คือ สิ่ง ที่ ควร ได้ รับ การ เคารพ คำ ถาม ที่ คุณ เก็บ ไว้ มา นาน คำ ถาม ที่ ไม่ มี สื่อ กล้า ถาม วัน นี้ เรา จะ พยายาม ตอบ ให้ คุณ ด้วย ความ เคารพ ความ เข้า ใจ และ ความ จริง เท่า ที่ ควร เปิด เผย
เพราะ เรา เชื่อ ว่า การ หาย ไป บาง ครั้ง ก็ เป็น การ พูด ที่ ลึก ซึ้ง ที่ สุด และ บาง ความ เงียบ ไม่ ได้ หมาย ถึง การ สิ้น สุด แต่ อาจ เป็น จุด เริ่ม ต้น ของ การ มี ชีวิต ใหม่ ปี 2557 คือ ปี ที่ ทุก อย่าง เปลี่ยน ไป สำหรับ หญิง คน หนึ่ง ที่ เคย อยู่ ใน ศูนย์ กลาง ของ แสง ไฟ ศรีรัตน์ สุวดี ก้าว ออก จาก พระ บรมมหาราชวัง พร้อม ปล่อย ทุกข์ ยศถา บรรดา ศักดิ์ ไว้ เบื้อง หลัง ไม่ มี คำ ชี้ แจง ไม่ มี น้ำ ตา ไม่ มี คำ กล่าว ลา มี เพียง ความ เงียบ และ การ หาย ไป อย่าง สิ้น เชิง ผู้ คน ตั้ง คำ ถาม ว่า เธอ อยู่ ที่ ไหน ใช้
ชีวิต อย่าง ไร และ มี ใคร ยัง คอย อยู่ ข้าง เธอ หรือ ไม่ มี ราย งาน ระบุ ว่า เธอ พำนัก อยู่ ภาย ใน บ้าน หลัง หนึ่ง ใน จังหวัด ราชบุรี สงบ เรียบ ง่าย การ เปิด เผย ไม่ มี การ เคลื่อน ไหว บน สื่อ ไม่ มี ภาพ ถ่าย ไม่ มี สัญญาณ ราว กับ ภู เขา เงียบ ที่ ตั้ง ตระหง่าน อยู่ ตรง นั้น ไม่ ต้อง อวด ไม่ ต้อง เปล่า ประกาศ แต่ มหึม มา ใน แบบ ของ มัน เอง ชีวิต ประจำ วัน ของ เธอ กลาย เป็น กิจวัตร อัน เรียบ ง่าย และ เงียบ งัน ใส่ บาตร ใน ยาม เช้า อ่าน หนังสือ ธรรมะ ปลูก ต้น ไม้ ดู แล สัตว์ เลี้ยง และ บาง ครั้ง เดิน ทอด น่อง ไป ใน สวน หลัง
บ้าน ไม่ มี ราช องครักษ์ ไม่ มี รถ พระ ที่ นั่ง ไม่ มี ขบวน สื่อ หรือ เสียง กล้อง มี เพียง เสียง ลม เสียง ธรรมชาติ และ เสียง หัว ใจ ที่ เรียน รู้ จะ อยู่ กับ ปัจจุบัน หลาย คน มอง ว่า นี่ คือ การ สิ้น สุด แต่ สำหรับ เธอ นี่ อาจ เป็น การ เริ่ม ต้น ใหม่ การ กลับ มา เป็น มนุษย์ ธรรมดา หลัง จาก เคย เป็น ผู้ หญิง ที่ ไม่ ธรรมดา มา นาน บาง คน อาจ รู้ สึก เสีย ดาย บาง คน อาจ เห็น ว่า เธอ สูญ เสีย แต่ ใคร จะ ไป รู้ บาง ที สิ่ง ที่ เธอ ได้ มา คือ อิสรภาพ ที่ แท้ จริง และ ใช่ ไม่ ใช่ ทุก คน จะ เข้า ใจ การ เลือก เงียบ ของ เธอ แต่ นั่น ไม่ สำคัญ อีก ต่อ ไป เพราะ
การ ใช้ ชีวิต เงียบ ๆ ไม่ ได้ แปล ว่า อ่อน แอ แต่ มัน คือ ความ เข้ม แข็ง ที่ เลือก จะ ไม่ พูด ผู้ ที่ ยิ่ง ใหญ่ ที่ สุด ไม่ จำเป็น ต้อง อยู่ ท่าม กลาง แสง ไฟ เสมอ ไป และ ศรีรัตน์ อาจ เป็น หนึ่ง ใน นั้น หลัง จาก การ เปลี่ยน ผ่าน ครั้ง ใหญ่ ใน ชีวิต คำ ถาม ต่อ มา ที่ หลาย คน เฝ้า คิด ถึง มาก ที่ สุด คือ เธอ สบาย ดี หรือ ไม่ ใน โลก ที่ ข่าว ลือ เดิน ทาง เร็ว กว่า ความ จริง เรื่อง ราว เกี่ยว กับ สุขภาพ ของ ศรีรัตน์ ถูก ตี ความ ปรุง แต่ง และ เล่า ซ้ำ อย่าง ไร้ จุด จบ บาง กระแส บ กว่า เธอ ล้ม ป่วย บาง แหล่ง อ้าง อ้าง ว่า เธอ ใช้
ชีวิต อย่าง โดด เดี่ยว และ เศร้า หมอง แต่ เมื่อ พิจารณา อย่าง รอบ คอบ สิ่ง ที่ ได้ รับ การ ยืน ยัน นั้น น้อย เหลือ เกิน ข้อ มูล เพียง เล็ก น้อย ที่ ปรากฏ บ่ง บอก ว่า เธอ ยัง มี สุขภาพ ดี ใน ระดับ ที่ น่า พอ ใจ ยัง คง ปฏิบัติ กิจวัตร สงบ ๆ รับ ประทาน อาหาร ที่ เรียบ ง่าย ใส่ บาตร พูด คุย กับ คน ใกล้ ตัว อย่าง เป็น กัน เอง ไม่ เคย มี ราย งาน ทาง การ ใด ระบุ ว่า เธอ ล้ม ป่วย ร้าย แรง แต่ ก็ ไม่ เคย มี คำ ตอบ ชัด เจน เช่น กัน เพราะ เธอ มี สิทธิ์ ที่ จะ ไม่ เปิด เผย ใน ยุค ที่ ทุก คน สามารถ เข้า ถึง กัน ผ่าน หน้า จอ การ เลือก เงียบ
กลาย เป็น เรื่อง แปลก แต่ สำหรับ ศรีรัตน์ ความ เงียบ อาจ เป็น กรอบ ป้อง กัน จิต ใจ จาก โลก ภาย นอก ที่ วุ่นวาย เรา ไม่ อาจ เข้า ใจ ความ รู้ สึก ที่ แท้ จริง ของ เธอ แต่ เรา สามารถ เลือก ที่ จะ ไม่ รุก ราน คน เรา มี สิทธิ์ จะ เปลี่ยน เส้น ทาง ชีวิต โดย ไม่ ต้อง อธิบาย กับ ใคร ทั้ง นั้น นี่ คือ คำ เตือน ใจ จาก เรื่อง ราว ของ เธอ สุขภาพ ไม่ ได้ วัด แค่ ร่าง กาย แต่ ยัง วัด ได้ จาก ใจ ที่ สงบ และ ความ สามารถ ใน การ หลีก เลี่ยง เสียง รบ กวน จาก โลก ภาย นอก ใน สวน หลัง บ้าน ที่ แสง แดด ส่อง กระทบ ไม้ เก่า เธอ อาจ นั่ง อยู่ ตรง นั้น จิบ ช้า
เงียบ ๆ มอง ไป ยัง ต้น ไม้ ที่ เธอ ปลูก เอง กับ มือ และ ปล่อย ให้ เวลา ไหล ผ่าน ไป อย่าง อ่อน โยน ไม่ ต้อง ให้ ใคร เห็น ไม่ ต้อง โพสต์ ลง โซเชียล เพราะ ความ สุข ที่ แท้ จริง ไม่ ต้องการ คน ปรบ มือ ความ สงบ ไม่ ได้ หมาย ถึง ไม่ มี คลื่น แต่ คือ การ เรียน รู้ ที่ จะ ลอย ผ่าน มัน อย่าง สง่า งาม และ ศรีรัตน์ ก็ อาจ ลอย ผ่าน ทุก คลื่น นั้น ได้ ด้วย หัว ใจ ที่ เข้ม แข็ง อย่าง แท้ จริง ถ้า มี คำ ถาม หนึ่ง ที่ ถูก กระถา มา มาก ที่ สุด ใน ทุก ช่อง ทาง คง หนี ไม่ พ้น ว่า เธอ ยัง ได้ พบ ลูก ชาย หรือ ไม่ เจ้า ชาย ทีปังกร รัศมีโชติ คือ สาย เลือด
หนึ่ง เดียว ที่ เธอ ให้ กำเนิด และ เป็น แสง สว่าง เดียว ที่ ไม่ เคย ดับ แต่ ดวง ใจ ของ เธอ แม้ ระยะ ทาง จะ ห่าง แม้ สถานะ จะ ต่าง แต่ ความ เป็น แม่ ไม่ เคย ลด ลง แม้ แต่ น้อย ใน แง่ ของ ข้อ เท็จ จริง ราชสำนัก ไม่ เคย เปิด เผย ข้อ มูล อย่าง ชัด เจน เกี่ยว กับ ความ สัมพันธ์ ระหว่าง 2 แม่ ลูก ไม่ มี ภาพ ถ่าย ไม่ มี ข่าว การ พบ กัน ไม่ มี คำ ยืน ยัน ใด ๆ อย่าง เป็น ทาง การ แต่ ก็ ไม่ มี คำ ปฏิเสธ เช่น กัน หลาย กระแส ลือ ว่า เจ้า ชาย เคย ส่ง จดหมาย ส่วน ตัว ถึง มารดา บาง คน กล่าว ว่า เขา ยัง คง เก็บ ภาพ ของ เธอ ไว้ ใน ห้อง ส่วน
พระ องค์ แม้ ทั้ง หมด จะ ไม่ เคย ได้ รับ การ ยืน ยัน แต่ ผู้ คน ยัง เชื่อ ว่า ความ รัก ไม่ เคย ถูก กลม แม่ ไม่ จำเป็น ต้อง อยู่ ตรง หน้า เสมอ แต่ เธอ อยู่ ใน คำ อธิษฐาน ของ ลูก เสมอ ใน ทุก ย่าง ก้าว ของ เจ้า ชาย ใน ทุก ความ สำเร็จ และ การ เติบ โต เรา ไม่ รู้ ว่า เขา คิด ถึง ใคร ใน ใจ แต่ เรา เชื่อ ว่า หัว ใจ ของ เธอ ยัง คง เต้น ตาม เสียง ของ เขา หลาย คน ถาม ว่า ราชสำนัก ใจ แข็ง หรือ ไม่ ทำไม แม่ ลูก จึง ดู ห่าง เหิน แต่ บาง ครั้ง ความ เมตตา อาจ ไม่ ปรากฏ ต่อ สาย ตา อาจ เป็น เพียง การ เฝ้า ดู อยู่ ห่าง ๆ เพื่อ ให้ เขา เติบ โต โดย ไร้
แรง กด ดัน เพราะ ใน ความ เป็น จริง ราชวงศ์ อาจ ต้อง เผชิญ กับ ความ ซับ ซ้อน มาก มาย และ บาง ความ สัมพันธ์ ต้องการ เวลา ความ อด ทน และ การ ให้ อภัย จาก ทุก ฝ่าย เธอ อาจ ไม่ อยู่ ใน ภาพ ถ่าย วัน สำคัญ แต่ เธอ อาจ อยู่ ใน ความ ทรง จำลึก ที่ สุด ของ ลูก ชาย เหมือน ดอก ไม้ ริม ทาง ที่ แม้ ไม่ มี ใคร หยิบ แต่ ก็ ยัง ส่ง กลิ่น หอม ให้ ผู้ คน ที่ เดิน ผ่าน ความ รัก ที่ ไม่ ถูก พูด ถึง อาจ เป็น ความ รัก ที่ ลึก ที่ สุด และ สาย ใย ระหว่าง แม่ กับ ลูก ไม่ เคย ถูก ตัด ขาด แม้ เงื่อน ไข ของ โลก จะ พยายาม ทำ เช่น นั้น ก็ ตาม เธอ เคย เป็น ภาพ บน หน้า หนึ่ง
ของ หนังสือ พิมพ์ เคย ยืน เคียง ข้าง กษัตริย์ ผู้ ทรง อำนาจ เคย เป็น แม่ ของ เจ้า ชาย ที่ ประชา ชน รัก แต่ วัน นี้ เธอ คือ หญิง วัย กลาง คน หนึ่ง ที่ เดิน เท้า เปล่า บน พื้น กรวด หลัง บ้าน รถ น้ำ ต้น ไม้ ด้วย 2 มือ และ เงย หน้า รับ แสง แดด อย่าง เงียบ งัน ไม่ มี เครื่อง เพชร ไม่ มี ฉลอง พระ องค์ ไม่ มี งาน เลี้ยง ไม่ มี พิธี การ มี เพียง ชีวิต ที่ เธอ เลือก แล้ว ด้วย ตน เอง ชีวิต ที่ ไม่ มี ใคร จัด วาง ให้ ไม่ มี ใคร บง การ และ ไม่ มี ใคร ต้อง ตัด สิน ใน โลก ที่ ผู้ คน แข่ง กัน ให้ เป็น ที่ รู้ จัก เธอ เลือก ที่ จะ ไม่ ต้อง เป็น
ใคร เธอ เพียง พอ กับ การ ได้ เป็น ตัว เอง ผู้ คน อาจ สงสัย เธอ ไม่ เสีย ใจ เลย หรือ เธอ ไม่ รู้ สึก ผิด หวัง หรือ เปล่า แต่ บาง ที คำ ตอบ อาจ ไม่ สำคัญ สิ่ง สำคัญ คือ ทุก เช้า ที่ เธอ ลืม ตา เธอ ยัง สามารถ หาย ใจ อย่าง สงบ อยู่ กับ ความ คิด ของ ตัว เอง และ ไม่ ต้อง ยิ้ม ให้ กล้อง ของ ใคร ใน ความ เงียบ ที่ ผู้ คน มอง ว่า เป็น จุด จบ อาจ เป็น จุด เริ่ม ต้น ของ การ เยียวย เยวา และ การ กลับ มา รัก ตัว เอง อย่าง ไม่ ต้อง พิสูจน์ การ เป็น ผู้ หญิง ธรรมดา บาง ครั้ง ก็ ยิ่ง ใหญ่ กว่า การ เป็น เจ้า หญิง เธอ เคย เป็น ตัว แทน ของ ความ ฝัน และ
วัน นี้ เธอ อาจ เป็น ตัว แทน ของ ความ จริง ความ จริง ที่ ว่า เรา ไม่ จำเป็น ต้อง สมบู แบบ จึง จะ มี คุณ ค่า ใน สาย ตา ของ ตัว เอง เรื่อง ราว ของ ศรีรัตน์ ใน วัน นี้ ไม่ ใช่ ตำนาน ไม่ ใช่ เทพนิยาย แต่ คือ ชีวิต จริง ที่ เดิน ช้า ๆ บน เส้น ทาง ที่ เธอ เลือก เอง และ บาง ที นั่น คือ บท สรุป ที่ งด งาม ที่ สุด ขอ ให้ เธอ มี ความ สงบ มี อิสระ และ มี แสง แดด ที่ อ่อน โยน เสมอ
